روضه سید الشهدا2
السلام علی الشیب الخضیب السلام علی الخَدِّالتَّریب
السلام علی البدن السلیب السلام علی الثَّغرالمقرُوعِ بالقَضیب
السلام ای زینت دوش حبیب ناصردین آیه ی فتح قریب
السلام ای لاله ی شیب الخضیب ای مدال سینه ات خدالتریب
السلام ای کشته ی تیروسنین قره العین نبی یعنی حسین
امام صادق(ع) فرمود: آسمان چهل روز برحسین گریه کرد. زمین چهل روزگریه کرد. خورشیدچهل روزگریه کرد ملائکه گریه می کنند.انبیاءاشک می ریزند گمانم امروز پیامبرکربلاست .امیرالمومنین اشک میریزد فاطمه حسین حسین می کند. امام مجتبی ناله می زند. بیا ما هم برویم کربلا وقتی وارد کربلا می شوی هیچ کجا نرو الا یکجا، آن هم مقابل گودال قتلگاه، آنجاکه همه خیره خیره نگاه می کنند. ببینید با حسین چه می کنند.
(گریز)
السلام ای صیدمقطوع الوتین معنی ایاک نعبد،نستعین
السلام ای داده سنگ خاره ات یال وپربرجسم پاره پاره ات
السلام ای آنکه دندانت شکست سنگ برپیشانیت ازکین نشست
واردمیدان شدچنان جانانه می جنگدکسی جرأت جنگیدن باحسین ندارد.هربارکه حمله می کردضرباتی به دشمن میزدبه جایگاه اصلی خودبرمی گشت باصدای بلندفریادمی زد:لاحول ولاقوه الابالله ،یکی ازشاهدان صحنه می گوید:بخداقسم هرگزکسی مثل حسین ندیدم که اینهمه داغ دیده باشد.دستهای جداشده برادردیده باشد.بدن قطعه شده جوانش رادیده باشد.اصابت تیرسه شعبه به گلوی نازک علی اصغرمشاهده کرده باشد.بدن پاره پاره ی یارانش رادیده باشدودرمحاصره دشمن باشدامااینقدرشجاعانه بجنگد.لحظاتی درمیدان ایستاداستراحتی کندیک ملعونی سنگی بطرف آقاپرتاب کردبه پیشانی مبارکش خورد.خون برصورتش جاری شد.پیراهن عربی رابلندکردخون ازصورت کناربزندتیرسه شعبه زهرآلوده امان ندادوبرقلب نازنین آقانشست صدازد:بسم الله وبالله وعلی ملّه رسول الله خداتوشاهدباش هیچ پسردخترپیامبری غیرازمن درروی زمین نیست امااین مردم رحم نکردندیکی باشمشیربرفرق مبارکش زد.دیگری چنان بانیزه به پهلوی نازنین عزیززهرازد.چه اتفاقی افتاد.این رابگذارازمقتل بگویم نوشته اند:
فسَقَطَ الحسینُ عن فرسهِ الی الارض علَی خَدِّالاَیمَن میدانی معنای این جمله چیست .خدارحمت کندآن کسیکه این شعرقدیمی راسروده :
نه ذوالجناح دگرتاب استقامت داشت نه سیدالشهداءبرجدال طاقت داشت.
هوا زجورمخالف چوقیرگون گردید عزیزفاطمه ازاسب سرنگون گردید
دلابسوزکه ...ص 280(ژولیده نیشابوری) - زیارت ناحیه مقدسه - کامل الزیارات ص 81 - مقتل مقرم ص 278 به نقل ازلهوف ص 67و120