جملات تمرینی فن بیان
تکرار جملات تمرینی فن بیان ، هوش کلامی شما را تقویت می‌کند
کانال کولر، تالار تونل
قوری گل قرمزی
یک سکه یک سنتی
یه یویوی یه یورویی
افسر ارشد ارتش اتریش
دوغ گاز دار، گاز دوغ دار!
چه ژست زشتی!
سه سیر سرشیر سه شیشه شیر
لیره رو لوله لوله رو لیره
رالی لاری!
چایی داغه، دایی چاغه!
ششلیک شنسل شنسل ششلیک
چیپس، چسب، سس
اگزیستانسیالیسم !
ریش شیری سیبیل شیری، سیبیل شیری ریش شیری
دستِ راستِ ماستِ سُسه
کوکتل کتلت ، کتلت کوکتل
پشتی پستچی کدپستی
انگور انبه ازگیل اورانگوتان
جملات سخت فن بیان
لای رولت رنده‌ی لیمو رفته
غولا رو، با قند گول می زنیم
شیش سیخ کباب سیخی شیش هزار
کارل و لرل کارها رو رله کردن
دستم در دبه بود، دبه درش دستم بود
این باد چه بد بادی بود که من باد به بدی این باد دگر باد ندیدم!
سپر جلوی ماشین عقبی خورد به سپر عقب ماشین جلویی
تاجر تو چه تجارت می کنی؟ تو را چه که من چه تجارت می‌کنم؟
دل به دلت دله این دله دل مرده بده بده دل که بد آورده
سه دزد رفتن به بز دزدی ُ یه دزد یه بز دزدید ُ یه دزد دو بز دزدید
سپر عقب ماشین جلویی زد به سپر جلو ماشین عقبی
قصور عقل کجا و قیاس قامت عشق
کشتم شپشِ شپش کشِ شش پا را
زیرۀ ریزه میزه، از زیر میز می‌ریزه
سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند
سربازی سر سرسره بازی زد سر سربازی را شکست
شست ، سشوار کرد
شیخ شمس علی در شمس آباد
به نام وجودی که وجودم ز وجودش به وجود آمده است!
تو هر قبا که بدوزی به قد ادراک است
لورل روی ریل راه میرفت
منوچهر با یه بقچه پر ترپچه، توی باغچه، خورد پیازچه!
در این درگه که گَه گَه کُه کَه و کَه کُه شود ناگه/ ز امروزت مشو غَره که از فردا نِه ای آگَه
سمسار تو سمساریش پوست سوسمار داشت
آهویی رفته بود چرا، که هم چرد و هم چراند بچه را، نه خود چرید نه بچه را، بگید چرا؟
امشب شب سه شنبست، فردا شبم سه شنبست، این سه سه شب، اون سه سه شب، هر سه سه شب سه شنبست!
سانجلاندرانلاردانده! (این جمله به زبان ترکی است و به معنای “این از اونهاست که اگه بخوریش دل درد می‌گیری” است!)
دوست داری با دوست من که دوست داره با دوست تو دوست بشه دوست بشی ؟
شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی!
غنیمت است چنین شب که دوستان بینی!
جان بی جمال جانان میل جهان ندارد
هرکس که این ندارد حقا که آن ندارد
در لُرِستان نُه لُرَند و هر لُری نُه نَرِّه لُر
نَره لُر چِه نَرِّه لُر هر نَرِّه لُر چِل نَرِّه لُر
ابیاتی از حافظ که ضرب المثل شده
اشعار حافظ همه بیت الغزل معرفت است . در غالب غزل های او ابیاتی وجود دارد که در حکم ضرب المثل قرار گرفته است .
به ذکر چند بیت می پردازیم :
- آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است/ با دوستان مروت با دشمنان مدارا
- آن دم که دل به عشق دهی خوش دمی بود/ در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
- حافظ وظیفه تو دعا گفتن است و بس / در بند آن مباش که نشنید یا شنید
- بس تجربه کردیم در این دار مکافات / با درد کشان هرکه در افتاد ور افتاد
- نیکنامی خواهی ای دل با بدان صحبت مدار/ خودپسندی جان من برهان نادانی بود
- نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت / به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد
- من از بیگانگان هرگز ننالم// که با من هرچه کرد آن آشنا کرد
- با خرابات ننشینان ز کرامات ملاف // هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد
- ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق // هر عمل اجری و هر کرده جزائی دارد
- سعی نابرده در این راه به جایی نرسی // مزد اگر می طلبی طاعت استاد ببر
- بر بساط نکته دانان خود فروشی شرط نیست // یا سخن دانسته گوای مرد عاقل یا خموش
- پای ما لنگ است و منزل بس دراز // دست ما کوتاه و خرما بر نخیل
- پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت // نا خلف باشم اگر من به جوی نفروشم
- ما بدین در نه پی چشمت و جاه آمده ایم // از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم
- در پس آینه طوطی صفتم داشته اند / /آنچه استاد ازل گفت بگو می گویم
- از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن / / از دوستان جانی مشکل توان بریدن
- جوانا سر متاب از پند پیران // که رای پیر از بخت جوان به
- در مکتب حقایق پیش ادیب عشق // هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی
- تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف // مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی
- بیاموزمت کیمیای سعادت // زهم صحبت بد جدایی جدایی
- زاهد پشیمان را ذوق باده خواهد کشت // عاقلا مکن کاری کاورد پشیمانی
- در یغاعیش شبگیری که در خواب سحر بگذشت // ندانی قدروقت ای دل مگر وقتی که درمانی
- و اعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند// چون به خلوت می روند آن کاردیگرمی کنند
- تو پنداری که بد گو رفت و جان برد // حسابش با کرام الکاتبین است
- خلوت دل نیست جای صحبت اضداد // دیو چو بیرون رود فرشته در آید
- فیض روح القدس ار باز مدد فرماید // دیگران هم بکنند آنچه مسیحا می کرد
- جام می و خون دل هر یک به کسی دادند// در دایره قسمت اوضاع چنین باشد
- مرا به کشتی باده در افکن ای ساقی // که گفته اند نکویی کن و در آب انداز
- خواهی که سخت وسست جهان بر تو بگذرد// بگذر زعهد سست و سخن های سخت خویش
- حافظا درکنج فقر و خلوت شب های تار // تا بود وردت دعا و درس قرآن غم مخور
- دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نگشت // دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور
- صبح خیزی و سلامت طلبی چون حافظ // هر چه کردم همه از دولت قرآن کردم
- حافظا می خور و رندی کن وخوش باش ولی / دام تزویر مکن چون دگران قرآن را
- حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج // فکر معقول بفرما،گل بی خار کجاست
- تو پنداری که بدگو رفت و جان برد // حسابش با کرام الکاتبین است
- با خرابات ننشینان ز کرامات ملاف // هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد
- گرت چو نوح نبی صبر هست در غم طوفان // بلا بگردد و کام هزار ساله برآید
- به صفای دل رندان صبوحی زدگان // بس در بسته به مفتاح دعا بگشایند
- بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین // کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس
- گفت آسان گیر بر خود کارها کز رویِ طبع / سخت می‌گردد جهان بر مردمانِ سخت‌کوش
- بادلِ خونین لبِ خندان بیاور همچو جام// نی گرت زخمی رسد، آیی چو چنگ اندر خروش
- تا نگردی آشْنا زین پرده رمزی نشنوی// گوشِ نامحرم نباشد جای پیغام سروش
- وفا خواهی جفاکش باش حافظ // فان الربح و الخسران فی التجر
- به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر // به بند و دام نگیرند مرغ دانا را
- ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون // نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا
- از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر // یادگاری که در این گنبد دوار بماند
- در اندرون من خسته دل ندانم کیست // که من خموشم و او در فغان و در غوغاست
- به صدق کوش که خورشید زاید از نفست// که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست
- غلام همت آنم که زیر چرخ کبود // ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست
- مجو درستی عهد از جهان سست نهاد // که این عجوزه عروس هزاردامادست
- وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم // که در طریقت ما کافریست رنجیدن
- هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق // ثبت است بر جریده عالم دوام ما
- تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد // وجود نازکت آزرده گزند مباد
- دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای // فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد
- گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان // نگاه دار سر رشته تا نگه دارد
- کمتر از ذره نه ای پست مشو مهر بورز// تا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنان
- پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد // گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان
- خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد// بگذر ز عهد سست و سخن‌های سخت خویش
- دامن دوست به دست آر و ز دشمن بگسل // مرد یزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان
- شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما // بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد