روضه حضرت علی اکبر
السّلام علیک یا اوَّل قتیلٍ من نسل خیر سلیل(1) السّلام علی عَلِیٍّ الکبیر(2
ای خداجلوه ونبی مرآت مرتضی خصلت و حسین صفات
انبیاء درجلال تو شده محو اولیاء بر جمال تو همه مات
خاتم الانبیاء ز سر تا پا سیدالاوصیاء ز پا تا سر
ماه کنعان سیدالشهداء یوسف کربلا علی اکبر
از امام صادق (ع)سوال شد بالاترین لذتها چیست؟ فرمودند : فرزندی که پدر به حد رشد و بلوغ رسانده و جلوی چشم پدر راه برود و پدر به قد و بالای او نگاه کند دوباره سوال شد سخت ترین مصیبتها چیست؟ فرمودند: همان جوان در مقابل دیدگان پدر از دست برود
مقدمه
امشب شب جوان ازدست داده هاست، باباهای شهداءکج انشسته اید،شماامشب برای حاجتمندان دعا کنید. گرفتارها، مشکل دارها، جوان دارهاامشب دامن پدراین شهیدی که کشکول گدائیمون رفته درب خانه اش رابگیریدبگوآقابه جان جوانت،جوابم بده اگرمی خواهی دلت آماده روضه بشه همه صداش بزنید: جانم حسین(2)ای جان جانانم حسین
آقاجان چه گذشت به شما آن موقعی که علی اکبرآمد اذن میدان خواست .ارباب مقاتل نوشتند فأذِنَ له ثم نَظَرالیهِ نظرآیِسٍ منه واَرخَی عینَهُ وبَکَی. ابی عبدالله فورااجازه دادن یک نگاه مأیوسانه ای به چهره وقدوبالای اوکردبی اختیار اشک ازچشمشان جاری شدفرمودند اللّهم اشهَدفَقَد بَرَزَالیهم غلامٌ اَشبَهُ الناسِ خَلقًا وخُلقًاومنطِقًابرسولک خدایاتو شاهدباش جوانی به میدان می رودکه ازلحاظ اندام وچهره واخلاق وگفتارازهمه مردم به رسول توشبیه تراست
ای باباجان گمان مدارکه گفتم برو،دل ازتوبریدم نفس شمرده زدم همرهت پیاده دویدم دلم به پیش تو،جان درقفات،دیده به قامت خدای داندودل شاهداست من چه کشیدم
لحظاتی جنگ نمایانی کرد برگشت به طرف بابا عرضه داشت:یا اَبَه! العطشُ قد قَتَلَنِی و ثِقلُ الحدیدِ قد اَجهَدَنی فَهَل الَی شَربَهٍ من الماءِ سبیلٌ؟ بابا تشنگی جان مرا به لب رسانده، سنگینی لباس جنگ مرا به رنج انداخته آیا جرعة آبی هست بنوشم؟ فرمود نه عزیزدلم باز گرد نزدیک است بدست جدت رسول الله(ص) سیراب شوی. به میدان برگشت، جنگ سختی در گرفت ، تیر به بدن نازنینش خورده یک وقت صداش بلند شد یا ابتاه علیک مِنِّی السّلام آقا به عجله آمد کنار بدن علی اکبر ، جنازه رو بغل گرفت دلش آرام نشد یک وقت دیدند و وَضَعَ خَدَّهُ علی خَدِّهِ صورت به صورت جوانش گذاشت فرمود: یا بُنیّ قَتَلَ اللهُ قومًا قتلُوک خدا بکشد آنکه تو را کشت بابا جان علَی الدُّنیا بعدَکَ العَفا.(3)
پرورش مرثیه ،اوج مرثیه ،
نه تیغ شمر مرا می کشد نه نیزه خولی زمانه کشت مرا لحظه ای که داغ تو دیدم
سزد به غربت من هر جوان و پیر بگرید که شد بخون جوانم خضاب موی سفیدم
الا لعنه الله علی القوم الظالمین
منبع
.دمع سجوم/ترجمه نفس المهموم /علامه شعرانی /ص 329 2.زیارت ناحیه مقدسه1
3.ترجمه لهوف ابن طاوس /عقیقی بخشایشی ص 138و139
اشعار از دیوان نخل میثم /سازگار /ج1/ ص 215- 216- 227- 228
