حضرت قاسم بن الحسن
السلام علی القاسم بن الحسن بن علی ورحمه الله وبرکاته السلام علیک یابن حبیب الله السلام علیک یابن ریحانه رسول الله (1
شب ششم محرم است ،امشب اجازه بدهید بریم درب خانه ابن الکریم یادی از نوگل امام مجتبی (ع)کنیم توکربلا
ای حرمت خانه معموردل // وی شجرعشق تودرطوردل
نجل علی درّیتیم حسن// باب همه خلق زمین وزمن
همچوعموماه بنی هاشمی // چشم وچراغ شهداءقاسمی(2
مقدمه
عرض کنیم یا امام مجتبی (ع) شما هم امشب بیا تو مجلس ما، آخه امشب صاحب عزا امام مجتبی (ع) است کریم اهل بیت است تو قاموس کریمان عالم راه ندارد این که کسی را از درب خانه خود دست خالی برگردانند هرکس هرحاجتی شرعی دارد دامن این آقازاده رابگیرید، فرج امام زمان فراموش نشود،سلامتی رهبرمون ،جانبازانمان
جانم حسن(2)ای جان جانانم حسن
بمیرم برای آن لحظه ای که اومد خدمت عمو اذن میدان بگیرد. سخت است برای ابی عبدالله به اواجازه بده آخه یادگاربرادرش امام مجتبی است.بعد ازپدر روی دامن ابی عبدالله بزرگ شده آقا یک نگاهی کرد به قاسم
هردونگه بررخ هم دوختید هردوبه مظلومی هم سوختید
هردور بودید ز سرهوش هم هردوفتادید درآغوش هم(3
ارباب مقاتل نوشتن عمو و برادرزاده دست به گردن هم انداختن آنقدرگریه کردن تاازحال رفتندولی آقااجازه ندادند،رودست وپای امام افتادوبوسه زدتااجازه گرفت
خون دل ازدیده روان ساختی //خویش به پای عموانداختی
ای عمو حاجات مرادم بده // جان عمواذن جهادم بده
باچشمان اشک ریزآمدمیدان شروع کردبه رجزخوندن
ان تنکرونی فاناابنُ الحسن// سبط النبی المصطفی المُوتَمَن
هذاحسینٌ کالاسیرالمُرتَهَن // بین اُناسٍ لاسُقوا صَوبَ المُزَن
بعدازاینکه جنگ نمایانی کردراوی می گویدچنان شمشیری نانجیب به سراین نوجوان زد،سرشکافته شدباصورت به زمین افتادصداش بلندشد یاعماه امام به عجله آمدکناربدن قاسم جنگ درگرفت بعدازاینکه گردوغبارفرونشست راوی می گوید
فرأیتُ الحسینُ قائمًاعلی رأس الغلامِ وهویَفحَصُ برِجلَیه دیدم حسین بالای سرآن جوان ایستاده،جوان تواحتضارپای خودش به زمین می ساید والحسین یقول: بُعدًا لِقَوم قتلوک فرمودازرحمت خدادوربادمردمی که توراکشتند
ثم حمل الغلام علی صدره(3)جنازه روبغل گرفت به سینه چسباندبطرف خیام اومددرحالی که پای اوبه زمین کشیده می شدحالاهرکس کارش داره صدابزندیاحسین
پرورش مرثیه ،اوج مرثیه ،
کاش نمی بردتنت کاین چنین // جان دهی وپای زنی برزمین
دیده بروی عموانداختی // صورت اودیدی وجان باختی
وسیعلم الذین ظلمواای منقلب ینقلبون
منبع
1.دمع اسجوم ترجمه نفس المهموم/علامه شعرانی ص 341
2.اشعارازدیوان نخل میثم /سازگار/ج1ص234و235و237 3.قصه کربلا/نظری منفردص 340
4.ترجمه لهوف سیدابن طاووس/عقیقی بخشایشی/ص140و141